நாள் கணக்கில்
வேளை தவறாமல்
ஓய்வில்லாமல்
ஊதலடிக்கிறாயே!
உனக்கு வாய் வலிக்கவில்லையா?!
மகள்
விறைப்பான தென்னை மரங்களையே
வீரிய உன் விசையால் அசைத்து விடுகிறாய்.
தென்னை மரங்களும் தளர்ந்து, தன்னை மறந்து
தந்தை தன் மகளிடம் பேசும் குதூகலத்தோடு
தலையை ஆட்டி ஆட்டி உன்னோடு பேசுகிறது.
தோழி
பெண்களின் அடர்ந்த கூந்தலை ஒத்த
இலை கிளைகளையுடைய வேப்ப மரங்களோடு
நீ சேரும்போது
உயிர்த் தோழிகள் இருவர் கலகலப்பாக
பேசி சிரித்து மகிழ்வது போல தோன்றுமெனக்கு.
குறும்பா
ஓயாமல் வீசி மனதை வருடும் உன்னை
உடலால் உணர
சன்னல் கதவுகளைத் திறந்து வைத்தால்,
ஓடியாடி நீ விளையாட
உன் சகாக்கள் தூசு, குப்பைகளுடன்
வந்து விடுகிறாயே!
இது நியாயமா?!
